Tımar, Osmanlı İmparatorluğu'nda kamu arazisi (mirî) dahilinde, yönetimi sipahiye bırakılmış olan verimli topraklara verilen addır. Tımar sistemi merkezden denetlenen büyük bir sipahi gücü besleyerek padişahın ordusuna asker sağlamak için tasarlanmıştır. Tımara hak kazanan kişi ancak askeri sınıftan olabilirdi. Reayaya tımar vermek kesinlikle yasaktı. Tımar sistemi 1839'da Tanzimat Fermanı'yla kaldırılmıştır.
